آقا اصلا راهیان نور چیه؟؟؟؟

بسم رب الشهدا...
سلام به همه بروبچ....
این تاپیک(دفاع مقدس) میتونه تاپیک مفیدی بشه اگر ....
خوب اومدم بگم.یه سریها میگن راهیان نور چیه؟؟؟اصلا کجاست؟؟؟اردو جنوب میرن واسه چی؟؟؟؟
در جواب اینارو دارم:

شايد تاکنون در رسانه ها و مجامع عمومي ، اصطلاح راهيان نور به گوشتان خورده باشد. اين تعبير چند سالي است رواج يافته و کاروان هايي را که قصد بازديد از مناطق جنگي را دارند ، به اين نام مي خوانند. سابقه راهيان نور به همان سالهاي ابتدايي جنگ بازمي گردد. پس از آزادسازي اولين سرزمين هاي اشغالي در شمال خوزستان ، از سال 1361 ، عده اي به بازديد از جبهه هاي جنگ شتافتند. بيشتر اين مسافران ، خانواده هاي شهدا به شمار مي رفتند. آنها دوست داشتند با حضور در اين مناطق ، ياد و خاطره شهيدشان را گرامي دارند. سياستمردان و مديران ارشد نظام و نمايندگان مجلس نيز از ديگر مسافران راهيان نور در سالهاي دفاع مقدس بودند. آنها در قالب کاروان هاي کوچک ، از جبهه ها بازديد کرده و از نزديک با رزمندگان ديدار مي کردند. نويسندگان ، هنرمندان و بازارياني که در پشت جبهه همواره يار و ياور رزمندگان بودند نيز در سالهاي دفاع مقدس به جبهه ها سفر مي کردند و مدت کوتاهي را در سنگرها و سوله ها ، در کنار رزمندگان مي گذراندند. اين سفرها هيچ گاه در زمان جنگ دامنه گسترده اي نيافت. چرا که مراقبت از جان بازديدکنندگان در بيشتر جبهه هاي جنگ ، کاري دشوار و شايد محال بود. تنها رزمندگان و فرماندهان دوران جنگ بودند که هرازگاهي با سماجت ، محدوديت هاي تردد در اين مناطق را ناديده گرفته و به بازديد جبهه هاي جنگ مي رفتند. پس از مدت اندکي ، سازمان هاي فرهنگي سپاه پاسداران ، ارتش و نيروهاي مسلح نيز وارد ميدان شدند و با روي باز به رونق يافتن سفرهاي راهيان نور کمک بسيار کردند. اينک هر ساله بيش از يک ميليون مسافر در قالب کاروان هاي راهيان نور به استان خوزستان سفر مي کنند.

طراحان و مسوولان اين کاروان ها طوري برنامه ريزي مي کنند تا بازديدکنندگان بتوانند از سفر 4 - 5 (کمه.قدر بدون آقا علی)
روزه شان نهايت بهره را ببرند. جبهه هاي جنگ در استان خوزستان از 3 بخش عمده تشکيل شده است که در زمان جنگ به نام محورهاي دزفول شوش (در شمال خوزستان) ، اهواز سوسنگرد (در ميانه هاي خوزستان ) و خرمشهر آبادان (در جنوب خوزستان) معروف بودند. در عالم رمز و رازي هست که ماندگاري اين اماکن را تضمين مي کند. حرم سيدالشهدا (ع) بارها تخريب شد ؛ اما اکنون در قرن بيست و يکم بزرگترين تجمع انساني پس از حج ، روز عاشورا در کربلاست. سرزمين هاي دفاع مظلومانه ما در مقابل ارتش بعثي عراق نيز از اين قاعده مستثنا نيستند.
سرزمين هايي چون شلمچه ، فکه ، طلاييه و دهلاويه که جاي پاي بندگان خوب خداست و قدمگاه انسان هاي از جان گذشته و فداکار ، همچون نشانه هايي آشکار برجا خواهد ماند تا نسلها بيايند و از رهگذر سفر به اين سرزمين ها ، توشه اي برچينند براي حيات خود. پس عجيب نيست وقتي که مي بيني هر سال صدها هزار جوان نسل امروز ، آنها که چه بسا پس از پايان جنگ متولد شده اند ، کوله بار سفر برمي بندند و در بهترين ايام سال تعطيلات نوروز قدم در اين اماکن ماندگار مي گذارند و چند روزي در حال و هواي روزهاي جنگ ، دل به سرگذشت مردان و زناني مي سپارند که با جان خود در مقابل دشمن ايستادند. نسل امروز برخلاف آن چه عده اي مي پندارند، از گذشته خود بيگانه نيست. اين نسل تداوم نسل گذشته است و همچون همه نسلهاي تاريخ ايران زمين ، به گذشته پرافتخار خود مي بالد.

خودتون هر نظری راجع به اردو جنوب دارید بگید....فقط کافیه شروع کنید به نوشتن......